Suriye örneğinde Rusya ve İran arasındaki ihtiyatlı ortaklık
Rusya ve İran arasındaki ilişki ihtiyatlı ortaklık olarak tanımlanıyor. Bu, her iki tarafın çıkarlarını tehlikeye atmayacak düzeyde bir iş birliğini sürdürme konusundaki gayretinden kaynaklanıyor.
Suriye, iki tarafın iş birliği seviyesini genişletme, yakın ortaklığa ve stratejik ittifaka geçme konusundaki gerçek gücünün ne olduğunu göstermede önemli bir sınavdı. Ancak Suriye örneği, Kasım Süleymani’nin 24 Temmuz 2015’te Moskova’da Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ve Savunma Bakanı Sergei Shoigui ile görüşmesinden sonra iki ülke arasındaki ihtiyatlı ortaklığın bir ifadesinden başka bir şey değildi. Süleymani’nin bu ziyareti, Rusya’yı Suriye’de yapılacak askeri müdahalenin hem İran hem de Rusya için fayda getireceğine ikna etmesine katkıda bulunmuştu.
Astana sürecinin sonuçları ve Suriye hava sahasının Fırat Nehri’nin doğu ve batısında ABD ile Rusya arasında bölüşülmesi, Rusya ile İran arasındaki iş birliğini geliştirme fırsatı sundu. Ancak kısa süre sonra iki taraf da birçok alanda rekabet etmeye başladı.
Buna göre bu rapor, İran ve Rusya arasındaki askeri-siyasi ihtiyatlı ortaklık örneği olan Suriye’de iki taraf arasındaki rekabet ve iş birliği konularını tespit etmektedir. Ayrıca bu ilişkinin geleceğini güven, siyasi motivasyon ve güç kriterlerine göre ortaya koymaya çalışmaktadır.
Bu rapor, iki taraf arasındaki bu ortaklığın bağlamını ve geleceğini tahmin çabalarına bir katkı olarak, araştırmacılar, karar vericiler ve medya çalışanları gibi Suriye’de Rusya ve İran arasındaki ilişkinin şekli ve geleceğiyle ilgilenenleri hedeflemektedir.